Σκαλίζοντας κάτι παλιά αρχεία.

Γεια σας! Να σας συστηθώ, είμαι ένας καταναλωτής. Έτσι τουλάχιστον με χαρακτηρίζει το σύστημα κι εγώ πειθαρχώ. Είναι εύκολο, αβίαστο, έτσι είναι στη φύση μου και στην παιδεία μου, έτσι είναι γραμμένο βαθιά μέσα στα γονίδιά μου και στον εγκέφαλό μου. Η ζωή μου μπορεί να μετρηθεί και να αξιολογηθεί εύκολα από τις σακούλες με τις παραγγελίες μου, από τα σκουπίδια που παράγω και από τις πληροφορίες που αποθηκεύω στον υπολογιστή μου. Ζω, όπως όλοι της τάξης μου, στο απόρθητο οχυρό διαμέρισμά μου, απόλυτα παραγωγικός και τέλεια ασφαλής από κάθε εισβολέα. Ο υπολογιστής μου με συνδέει όταν πρέπει με το έξω κόσμο, έναν κόσμο που τον πλάθω εγώ στα καλωδιωμένα μου παράθυρα, όπως μου αρέσει κάθε φορά. Είναι το ατομικό μου σύμπαν, τα χρώματα αλλάζουν κάθε που θα το θελήσω –πώς να αντέξει ο άνθρωπος τόσα χρόνια τη ρουτίνα του γαλάζιου στον ουρανό και του πράσινου στα δέντρα, όσος ουρανός και όσα δέντρα έχουν απομείνει…

Δεν μπορεί Είμαι ένας καταναλωτής. Είμαι συνάμα ο νέος τύπος ανθρώπου. Βελτιωμένος σε σχέση με κάθε προηγούμενο, χωρίς κανένα κληρονομικό ψεγάδι –τα γονίδιά μου ελέγχθηκαν αυστηρά τρεις φορές– ολόιδιος με χιλιάδες άλλους, εξίσου τέλειους, εξίσου ευτυχισμένους. Βαρετή ομοιομορφία θα πείτε; Μα δεν τους βλέπω, καλά-καλά δεν βλέπω τον εαυτό μου: Στο φρούριό μου, το διαμέρισμά μου, δεν υπάρχει καθρέπτης, μονάχα η κάμερα, το μάτι του κράτους που παρακολουθεί με ενδιαφέρον κάθε μου κίνηση και καταγράφει τις επιδόσεις, τις ανάγκες, την κάθε μου προσωπική στιγμή, δυσκολία, χαρά και ό,τι άλλο. Ευτυχώς δεν είμαι μόνος! Το κράτος  παρακολουθεί  κάθε μου  ανάσα, κάθε χτύπο της καρδιάς μου, είναι εκεί και νοιάζεται –όπως νοιάζονταν κάποτε οι μανάδες ή ίσως καλύτερα, αφού το κράτος ποτέ δεν κουράζεται, ποτέ δεν κοιμάται! Μας δημιούργησε, όλους της τάξης μου, σαν καλός πατέρας –και τι πατέρας!- όλοι ίδιοι, όλοι εξίσου τέλειοι. Αν σκεφτώ πως κάποτε οι άνθρωποι ήταν όλοι διαφορετικοί, πως ο καθένας ξεχώριζε, ότι τα δελτία ταυτότητας ήταν ατομικά… Νιώθω ευγνωμοσύνη για την εποχή που ζω. Πολλοί είχαν προσπαθήσει να δημιουργήσουν όμοιους ανθρώπους και τότε, αλλά μάταια… Το κράτος όμως τα κατάφερε: Ξεκίνησε από την αρχή, από τα ίδια τα κύτταρά μας, από τα γονίδιά μας, ώστε τίποτε να μην μπορεί να πάει στραβά. Κι έτσι τώρα ο φόβος λιγόστεψε, η αγωνία χάθηκε, όλα είναι τέλεια, όλοι είμαστε τέλειοι και το κράτος φροντίζει και αγρυπνά. Συνθήκες διεθνείς μας προστατεύουν κι έχουμε το νόμο μέσα μας και η κάμερα είναι πάντα εκεί, στοργική και άγρυπνη. Θαρρείτε ότι η ζωή αυτή είναι ανιαρή; Θαρρείτε 350 χρόνια  –τόσα μας έδωσαν στα εργαστήρια– είναι πολλά αν ζεις έτσι;

Όχι. Είμαστε οι πιο δυνατοί! Είμαστε οι καταναλωτές και, όπως και να’ ναι, ο πελάτης έχει πάντα δίκιο! Ο κόσμος μου είναι αυτός που εγώ πλάθω. Κόσμος εικονικός, ηλεκτρονικός και γι’ αυτό τέλειος. Εγώ διαλέγω τον τόπο που βρίσκεται το φρούριό μου, εγώ διαμορφώνω τις ηπείρους και τις θάλασσες, εγώ δημιουργώ τους γείτονές μου, αυτούς που βρίσκονται στις οθόνες μου και μου μιλούν και τους μιλώ και αγγιζόμαστε μέσα από το σύστημα. Φτιάχνω φίλους, ερωτικούς παρτεναίρ, όπως εγώ τους έχω κάθε ώρα και στιγμή ανάγκη. Κι αν δυσκολευτώ, ανοίγω τη λίστα που μου παρέχει το κράτος και διαλέγω ανάμεσα από μια ανεξάντλητη ποικιλία.

Ο πελάτης έχει πάντα δίκιο. Είμαστε όλοι καλοί, όλοι φτιαγμένοι καλοί, κακοί δεν υπάρχουν πια. Είμαστε υγιείς, είμαστε παντοδύναμοι. Κανείς και τίποτε δεν μπορεί να βλάψει τη ζωή μας, να ταράξει την ηρεμία μας. Όσοι δεν είναι δικοί μας είναι μακριά, πολύ μακριά, στον απολίτιστο κόσμο, ακίνδυνοι και ανίκανοι να μας πλησιάσουν. Το κράτος φροντίζει γι’ αυτό, φροντίζει να είμαστε ασφαλισμένοι, φροντίζει κι εκείνοι να λιγοστεύουν, να πεθαίνουν λίγο-λίγο, να καθαρίσει ο πλανήτης από κάθε κίνδυνο. Όταν θα ’χουμε μείνει μόνοι, τότε θα’ ναι κάτι σαν τον ουράνιο παράδεισο που πίστευαν παλιά.

Είμαστε οι καταναλωτές! Ο δικός μου παράδεισος δεν είναι ουράνιος, είναι εδώ, στο απόρθητο φρούριό μου. Όλες οι ηδονές που θα μπορούσα να ποθήσω είναι δίπλα μου. Η κάμερα, πάντα άγρυπνη, αντιλαμβάνεται, ξέρει τι θέλω πριν ακόμα το ζητήσω, πριν καλά-καλά μου γεννηθεί η επιθυμία. Το κράτος φροντίζει για όλα! Είμαστε όλοι εμείς οι χιλιάδες καταναλωτές πάντα ευτυχισμένοι, πάντα ήρεμοι και κεφάτοι, πάντα δημιουργικοί, παραγωγικοί κι ευχαριστημένοι. Και όταν σε 150 χρόνια έρθει το τέλος μας, όταν θα γιορτάζουμε το έτος 3.000, τότε ήσυχα, γλυκά, ανώδυνα, θα σβήσουμε για να αναδειχθεί ο επόμενος τύπος ανθρώπου, ο επόμενος κλώνος. Θα πάρει δικά μας κύτταρα, δικά μας μέλη, μα τα γονίδιά του θα είναι ακόμα καλύτερα! Το κράτος που μας δημιούργησε θα μας χαρίσει τέλος πανηγυρικό, χαρούμενο κι ελπιδοφόρο. Ήρεμα, σχεδόν ηδονικά, θα χαθούμε καθώς οι πανηγυρισμοί για το 3.000 και για το νέο τύπο ανθρώπου θα κορυφώνονται. Τι καλύτερο πεπρωμένο να ποθούσαμε;

Χάρηκα για τη γνωριμία! Είμαι ο νέος τύπος ανθρώπου, ο παντοδύναμος, ο καταναλωτής, ο ευνοημένος του κράτους και της ιστορίας –της ιστορίας που εγώ πλάθω κάθε μέρα κατά την όρεξή μου. Το κράτος με δημιούργησε και με ορίζει και μου χαρίζει την ευτυχία σε κάθε στιγμή –και θα μου τη χαρίζει για 150 χρόνια ακόμα, 150 χρόνια κάτω από το άγρυπνο βλέμμα, τη στοργή και τη φροντίδα της κάμερας. Είμαι ο νέος τύπος ανθρώπου, ο κλώνος του 2.650.

Σας χαιρετώ,

 

Ο καταναλωτής 174110.

 

(Ανεξάρτητα από την παραπάνω αυτοπαρουσίαση, σύμφωνα με τα αρχεία του Κράτους, ο καταναλωτής 174110 παρουσίασε πρόβλημα. Μερικές μέρες πριν το έτος 3.000 η κάμερα του διαμερίσματός του κατέγραψε παράξενη συμπεριφορά. Η ανάλυση έδειξε ότι είχε εξεγερθεί. Λίγες ώρες μετά, χιλιάδες άτομα του ίδιου κλώνου παρουσίαζαν παρόμοιο πρόβλημα. Αιτία της εξεγερμένης συμπεριφοράς κρίθηκε ότι ήταν το επικείμενο τέλος. Σύμφωνα με την κρίση του Κράτους, η καταστροφή του συγκεκριμένου κλώνου επισπεύστηκε για αποφυγή χειρότερης τροπής. Η κατάσταση μελετήθηκε σε βάθος, ώστε να μην επαναληφθεί το ίδιο σφάλμα. Ο κλώνος των καλωδιωμένων καταναλωτών του 2.650 μένει πάντα στα αρχεία του Κράτους ως παράδειγμα προς αποφυγή.                                     

Ο κλώνος των ιστορικών του 6.700,

          Ο ιστορικός 038634)